J’accuse

Als klein kind begon mijn eerste bewustzijn te werken in een Japans concentratiekamp in het voormalige Nederlandsch-Indië. Vrijwel direct werd ik geconfronteerd met misdadige handelingen van een zichzelf superieur achtende cultuur die een andere zichzelf superieur achtende cultuur met grof geweld van de aardbodem probeerde te verwijderen. De historie heeft uitgewezen dat dit niet lukte, zoals de historie al duizenden jaren bewijst dat toepassen van geweld en zeker van ultiem geweld, feitelijk uiterst zinloos is. Het bewijs hiervoor wordt al helemaal geleverd in de 20ste eeuw, waarin slachtpartijen plaatsvonden die ongekend zijn in de geschiedenis van de mensheid van na de laatste IJstijd. Het hoogtepunt is wel de toepassing van radicale atomaire wapens, waar de aangewezen vijand met have en goed bewust gereduceerd wordt tot opgesplitste atomen. Een rigoureuzere manier om per definitie van je vermeende vijand af te komen is er niet. Daarbij vergeleken verbleken de fabrieksmatige, op genocide berustende uitroeiingprocessen van de Nazi’s, of de langzaam uitgevoerde vernietigingsprocessen in de Japanse concentratiekampen. Het kost je minder energie, het stinkt minder, het afvalprobleem wordt verminderd, het scheelt een hoop manschappen die weer ingezet kunnen worden aan het front en je kunt emotioneel afstand nemen omdat alles van op grote afstand plaatsvindt. Daarbij waan je jezelf als volk absoluut superieur en oppermachtig omdat je hèt ultieme wapen bezit. Per definitie wordt daar aangekoppeld dat je de enige en Ware God aanbidt, anders zou Hij jou nooit die absolute macht gegeven hebben. Dat daarmee een eventueel collectief geweten met een beroep op de Enige en Ware God uitgeschakeld kan worden is mooi meegenomen. Jammer dat het tegendeel alweer snel bewezen werd. De Natie van het Kwaad, de Satanskinderen van een natie die andere goden en ideologieën binnen handbereik hadden gebracht, ontwikkelden binnen een paar jaar ook dat ultieme wapen. En tot overmaat van ramp ontwikkelden zij dit tot een nog krachtiger wapen met nòg meer vernietigingspotentieel. Dat kon die godminnende natie natuurlijk niet op zich laten nemen en zo gebeurde het dat ruim een halve eeuw lang een ongekende wapenwedloop op gang gebracht werd, waarbij eigenlijk het einde nog steeds niet in zicht is. Alleen ideologieën veranderen door een goed gecoördineerde volksverlakkerij op te zetten, die met meesterhand wordt geregistreerd en feilloos ten uitvoer gebracht.

Hoe krijg je mensen zo ver om hen die angst aan te jagen en tot handelingen te doen overgaan die zij nauwelijks zelf kunnen bedenken? En tot een zodanige grote collectieve verontwaardiging te brengen dat die hen uiteindelijk brengt tot een bijna ondenkbaar alles te willen vernietigen barbarij? In 1911 gaf Adolf Hitler tijdens één van zijn zwerftochten door Wenen met zijn vriend August (Gustl) Kubizek al het antwoord hierop, n.l.: “Propaganda, enkel propaganda is nodig Gustl, de mensen zijn eindeloos stom”. Niet alleen had hij de afgestompte onnozelheid van de massa al goed door, maar tevens wat de betekenis inhield van een goed opgezette en gecoördineerde propaganda om die massa te sturen. De betekenis van propaganda is; ‘de werkzaamheid van een organisatie om aanhangers te winnen voor zekere principes’. In de loop van de ’30-er jaren verplaatsten de Nazi’s met het grootste gemak die principes door ze naar het niveau te tillen waarop zij dat gewenst achtten en handelden daarbij zonder scrupules, volledig gewetenloos en dus met een genadeloze meedogenloosheid.

En inderdaad, een gecultiveerde, door propaganda opgevoerde en subliem uitgevoerde angstpsychose is een probaat en beproefd middel gebleken in niet alleen W.O.- I, maar ter voorbereiding voor alle oorlogen. Ditmaal werd het opgevoerd tot een verregaande massahysterie die berustte op superioriteit, volkerenhaat en genocide ter voorbereiding van hun veroveringsdrift waardoor zij W.O.- II veroorzaakten. Zo vergaand dat onze medemensen in Duitsland eind 1944 op de vraag “wilt U de totale oorlog?”, massaal juichend opstonden in een door puinhopen omringd en met lijken bezaait gebied om deze vraag met een volwaardig “ja” te beantwoorden. De zelfdestructieve waanzin van de mens was optimaal en niets of niemand ontziend opgeschroefd.

Het is bij nog maar weinigen bekend dat het Ministerie van Propaganda van Josef Goebbels tijdens de bombardementen in de loop van W.O.- II op Berlijn grotendeels werd ontzien. Goebbels had zijn propagandaministerie tot op dat moment opgebouwd tot de best lopende propagandamachine uit de geschiedenis van de mensheid. Tot het jaar 2000 (indien de Nazi’s de oorlog gewonnen zouden hebben) lagen de plannen volledig uitgewerkt en klaar om uitgevoerd te worden. Gezien de massaliteit die opgewekt was tot deelname aan een totale oorlog, beseften natuurlijk ook de Amerikanen de betekenis van een goed geregisseerde en soepel geoliede propagandamachine. Daarom besloten zij dit ministerie uit handen van de Russen te houden. Na verovering van het zuidwestelijke deel van Berlijn werd, na bezit genomen te hebben van dit ministerie, de volledige inboedel in kisten opgeslagen voor transport naar de V.S. De gevolgen daarvan laten zich raden, de leiders van dit land, gesteund door de z.g. ‘bevrijdde’ overige landen in de Westerse Wereld hebben na 1948 heel wat oorlogen op hun geweten. Met telkens ver- en hernieuwde ideologieën, gesteund door effectieve propagandamachinaties werden en worden de mensen steeds maar weer klaargestoomd voor een nieuw conflict. Zeker na het uitroepen van de z.g. Koude Oorlog (die een ordinaire bewapeningswedloop was tussen de z.g. Westerse- en Oosterse Wereld, uitvoerig gesteund door een Militair Industrieel Complex waarin alle industriegiganten plaats hadden genomen) en bij de gelijktijdige oprichting van het militaire bondgenootschap met West Europa, de N.A.V.O. En dan te bedenken dat de mensheid die psychisch aangeslagen was met miljoenen ernstig getraumatiseerde militairen en burgers, na de nodige bezinning tot inkeer was gekomen door de verschrikkingen die zij elkaar en anderen hadden aangedaan, uitriep: “Dit nooit meer”. Dit nooit meer duurde nog geen drie jaar.

Zo werd in 1950 de Korea Oorlog uitgeroepen om het communisme tegen te houden, dat echter verworden was tot een totalitair systeem, opgebouwd door Josef Stalin en niets met het werkelijke communisme te maken had. Geen punt, want desondanks waren het toch maar “vuile communisten” en door een zoveelste geregisseerde, goed gecoördineerde angstpsychose op te voeren (en nu wist de Westerse Wereld met het materiaal van Josef Goebbels exact hoe het uitgevoerd diende te worden) raakte de mensheid wederom in een vicieuze cirkel van geweldsconflicten. De Koude Oorlog werd opgevoerd, het militair industriële complex werkte volop, de banken leenden de benodigde financiën en het geld stroomde in de handen van de multinationale en nationale ondernemingen. De Westerse Wereld kon zich de luxe van een wederopbouw permitteren en zich meer en meer baden in een toenemende welvaart. Een volgend dubieus wereldconflict lag al klaar om dit in stand te kunnen houden en werd in 1959 opgeblazen tot wereldproporties, n.l. het Cuba-conflict, dat uiteindelijk voor de V.S. uitgroeide tot een soort Cuba Syndroom. Nadat Fidel Castro een ongelooflijk corrupte en niets ontziende maffia-achtige bende (gesteund door de V.S.) via een revolutie zijn land had uitgegooid, hadden de V.S. een soort cordon sanitair rond Cuba opgetrokken (uiteraard ook vuile communisten) om elke handel met Cuba tegen te kunnen gaan en hen zo te dwingen de westerse ideeën over ‘democratie’ na te volgen. Maar dwong Cuba daarmee zijn handelsbelangen in het z.g. Oostblok te zoeken. De Sovjet Unie zag in, dat met het openen van handelsbetrekkingen met en bankleningen aan Cuba een perfecte gelegenheid gegeven werd om middenlange afstandsraketten met atoomkoppen te kunnen plaatsen. Een voor de V.S. onaanvaardbare dreiging aangezien de Sovjet Unie vrijwel rechtstreeks in de gevaren zone van de V.S. lag en vanuit hun achtertuin beter prijs kon schieten dan andersom. Dit conflict werd op de rand van de snede met politieke krachttaal uitgevochten en de toenmalige president van de V.S., John F. Kennedy dreigde met een directe kernoorlog als dit plaatsen van nucleaire wapens door zou gaan. De alarmfase ‘rood’ ging in en zou zich tot 1961 herhalen toen de Sovjet Unie zijn grenzen met het Westen nog verder afsloot en een meters hoge muur van beton in Berlijn begon te bouwen. Een Betonnen Gordijn dus, naast het al bestaande IJzeren Gordijn. Hetzelfde “vuile communistenwerk” waar de huidige staat Israël zijn grenzen aan de Gaza-strook mee heeft afgesloten, maar daar maalt geen president van de V.S. om noch de Westerse Wereld, laat staan dat zij op dezelfde forse wijze druk uit zouden willen voeren als indertijd tegen de Sovjet Unie. Maar dit terzijde, want nu benaderen wij dit (nog steeds) op een andere propagandistisch en religieuze wijze.

Tegelijkertijd werd het gevaar gezien van een opkomend Maoïstisch China (ook vuile communisten dus) dat zijn ideologische grenzen probeerde te verplaatsen en in 1956 Tibet al had toegevoegd binnen zijn landsgrenzen. Het eerst volgende wereldconflict lag al weer klaar en in 1964 werden de eerste aanvallen uitgevoerd in de baai van Tonkin, dat uiteindelijk weer resulteerde in de Vietnam Oorlog. Vietnam, gesteund door de Chinese Volksrepubliek, werd een vrijplaats voor het uitvoeren van een zoveelste slachtpartij met bacteriologische en chemische middelen, o.a. napalm dat in Nederland in de provincie Zeeland werd gemaakt. Nederland was en is overigens altijd een goede bondgenoot van de V.S., zeker als er een economische graantjes mee te pikken zijn.

En zo holt de mensheid door van gewapend conflict (een eufemisme voor oorlog) naar gewapend conflict, zonder iets te leren van zijn verleden. Een opeenstapeling van conflicten die na W.O.-II al meer dan een halve eeuw voortduren. De Suez-crisis, dekolonisatieconflicten zoals Nederland met Indonesië, Groot-Brittannië met India en in continenten als Afrika en Azië. Waarbij ook nog eens op grote schaal genocide werd en wordt gepleegd en landen als Groot-Brittannië, Frankrijk, Portugal en Spanje een vernietigende rol speelden (en overigens nog steeds spelen). India dat na zijn onafhankelijkheid in 1948 oorlogen tegen Pakistan en Bangladesh voerde, de Sovjet Unie tegen de door haar ingelijfde landen als o.a. Hongarije, Polen en Tsjechië-Slovakije. Landen in de Arabische Wereld, zoals Iran en Irak nadat de Russen genoodzaakt waren zich terug te trekken uit Afghanistan. De V.S. versus bevolkingen die zich verzetten tegen de door haar ondersteunde totalitaire militaire regiemes zoals in landen als Panama, Honduras, San Salvador, Nicaragua, Bolivia, Venezuela, Argentinië, Chili, etc..

Om hun olie- en daarmee economische belangen te beschermen voerden zij in de jaren ’90 een woestijnoorlog tegen Irak en momenteel staan zij met hun Westerse Bondgenoten o.l.v. de N.A.V.O. voor een volledig uitzichtloze en onoverzichtelijke oorlog in Irak en Afghanistan. En de propagandamachines draaien volop, op een manier zoals zij in elk gewapend conflict mensen willen doen geloven dat zij altijd voor een rechtvaardige zaak strijden. Eerst roepen zij dat het om het brengen van democratie gaat en geleidelijk aan overtuigen zij de mensheid dat het om een geloofskwestie gaat. De Christelijke wereld tegen de Islamitische, waarbij fundamentalistische Christenen zich te weer stellen tegen Islamitische fundamentalisten en het voor elkaar krijgen dat zelfs gematigde Christenen tegen gematigde Islamieten uit worden uitgespeeld. Hèt wapen dat hier voor gebruikt wordt is: “Angst”. En dat brengt mij op de rol van de religie tijdens gewapende conflicten, aangezien angst zaaien een bij uitstek uitgelezen (letterlijk en figuurlijk) rol is voor religies. Per slot van rekening doet de Christenheid dit al ruim 2.000 jaar en de Islam ruim 1.400 jaar. Beiden hebben zij hier een ongebreideld en aanmatigend propagandasysteem voor ontwikkeld, waarbij de één (de Islam) met een achterstand van ruim 650 jaar, akelig veel van de ander (de Christenheid) heeft kunnen leren.

Het meest opmerkelijk van de christelijke religie, die op dit moment meer dan 413 afscheidingen kent, is dat zij bij voortduring elk gebod van de z.g. 10 Geboden overtreedt.

Deze Stellingen staan in het mythologische boek van de Joden, de z.g. Thora. Zoals Nietzsche in de 19e eeuw al opmerkte in ‘Morgenröte’ is dit boek door de Christenheid schaamteloos onder het lichaam van de Joden vandaan getrokken met de bewering als zou het niets dan christelijke leerstellingen bevatten. Volgens hem een ongehoorde filologische klucht. Maar ondanks deze terechte bewering, beroept de christenheid zich – net als de Joodse theologie -op God en Gebod. De vraag die echter onbeantwoord blijft is: “Waarom dan de stellingen “Moord niet”, “Steel niet” en “Treed niet als valse getuige op tegen je naaste” (Shemoth 20: 13), bij voortduring en vooral ten tijde van oorlog overtreden worden?” Heeft de christelijke wereld zich volledig verzet tegen geregisseerd geweld met een beroep op deze stellingen? De historie getuigt wederom van het absolute falen van de geloofsbelijdenissen van de christelijke religie, sterker nog, men regisseerde geweld vanuit de christelijke geloofsbelevenis liever zelf. Na 2000 jaar christendom is er nog steeds geen sprake van enig vooruitzicht, laat staan op enig beleven van een absolute wereldvrede.

De absurditeit die weerklinkt uit de z.g. Nieuw Testamentische stelling dat “Christus als zoon van god aan het kruis heeft geleden en is gestorven voor onze zonden” maakt geweld zo wie zo al veel gemakkelijker. Aangezien wij als mensen toch al volledig in zonden leven omdat wij ‘het kwade navolgen en tot weinig goeds instaat blijken te zijn’, wordt bij voorbaat daarmee alles alweer vergeven. De christelijke religie is juist daardoor gefundeerd op een alles en niemand ontziend mateloos bloedvergieten, begaan tegen z.g. “niet gelovigen”. Hier werd de term ‘heidenen’ voor geïntroduceerd, een soort entiteit die lager dan de diersoorten werd geacht en daardoor op grote schaal gemakkelijker uitgemoord konden worden. Men deinsde zelfs niet terug voor genocide en heeft hele bevolkingsgroepen, met goedkeuring en toestemming van christelijke prelaten (die zich in oneindige brutaliteit tot ‘plaatsvervangers van god’ lieten verheffen) uitgeroeid. De historische voorbeelden liegen niet. Kerstening werd uitgevoerd met het zwaard en volkeren en mensen die niets met deze religie te maken wilden hebben, zinloos afgeslacht (o.l.v. onder andere Karel de Grote). Mensen die zich bleven verzetten werden afschuwelijk gemarteld en gedood door speciaal hiervoor ingestelde religieuze rechtbanken, genaamd de ‘Heilige Inquisitie’ (vanaf de 13e eeuw). Katharen, Bogemielen, Joden, Druïden, natuurvolken (o.a. in Afrika, Zuid en Midden Amerika) en iedereen die zijn geloof en opvattingen uit andere bronnen haalden dan die van de christelijke kerk, werden eindeloos vervolgd en simpelweg uitgeroeid.

Kruistochten werden georganiseerd naar het z.g. Heilige Land om de Islamieten, die in vrede en welvaart leefden samen met Joden, Gnostici en vele andersdenkenden, uit Jeruzalem te verdrijven. Ongelooflijke en niemand ontziende, gewetenloze slachtpartijen (zelfs onder de daar wonende christenen) vonden plaats na de inname van Jeruzalem, waarbij straten en steegjes veranderden in ‘rivieren van bloed’, waar de z.g. Kruisridders en hun kompanen tot over hun enkels in waadden. Ridders van Vernietiging, bijgestaan en gesteund door lang gejurkte prelaten. Die, om het geweten van hun geloofsgenoten te sussen, zich opriepen als een soort tussenschakel tot god, de biecht instelden en zo de ‘ziel’ konden ontlasten van iedere overtreding van zowat alle Stellingen uit de Bijbel. Een ongelooflijk knap staaltje psychologie overigens waarmee de zonden van de één over konden gaan op de ander die ze weer overhevelde naar god, want “Christus is gestorven aan het kruis om ons te reinigen van de zonde”. En zo is de cirkel met een gerust geweten weer gesloten.

Eeuw na eeuw tot vandaag de dag zijn mensen vervolgd, gemarteld en vermoord door een instituut als de Rooms-katholieke kerk, waar, niet te vergeten alle huidige christelijke kerken en groeperingen die zich eveneens schuldig maakten en maken aan het vileine euvel van geweld, uit voort gekomen zijn. Naar voorzichtige en ruwe schattingen is deze kerk, dit Instituut van Angstopwekking schuldig aan de moord op meer dan 300.000.000 mensen. Dit alles onder de noemer “God is liefde”. Ja, als iemand zich bekeert tot het christendom is de gepersonalistische en perfide god van de christenen pas in staat zijn liefde te betonen. Maar dan moet je je wel houden aan allerlei voorschriften (tot de meest achterlijke kledingvoorschriften toe), geboden en verboden. Die echter onmiddellijk worden opgeheven als de door god ingestelde Overheid, die wij volgens een aan epilepsie lijdende godsdienstwaanzinnige in een z.g. brief aan de Romeinen, absoluut moeten gehoorzamen.

Met medewerking van de kerken en gesteund door Overheidspropaganda werden en worden mensen, maar wel met aanzien des persoons, klaargestoomd voor een volgend desastreus ingrijpen in een andere cultuur.

Gelukkig hebben, in de loop van vele eeuwen, heel wat zelfstandig denkende mensen zich ingezet tegen deze autocratische wanorde en achterlijkheid. Zelfs, of liever juist de Grieken merkten al op: “Er zijn mensen die zeggen dat geloof in onsterfelijke goden is bedacht door intelligente mensen die daarmee het staatsbelang wilden dienen”. Maar hoe gingen de christelijke religies met hen ten tijde van oorlog om? W.O.- I kan daarvoor als voorbeeld dienen. Ten tijde van deze gigantische en volkomen onzinnige slachtpartij, werden om een stukje grond van 2 kilometer te kunnen veroveren, in één kwartier tijd 73.000 mensen finaal aan stukjes gebombardeerd. Natuurlijk ontstond er protest onder de burgerbevolking die tot hun ontzetting miljoenen van hun mannen en zonen zagen opgeofferd aan een zinloze strijd, die gesteund werd door een arrogant, zichzelf misdragende adel. In Engeland ontstond een anti-geweldbeweging (pacifisten genoemd) die eveneens werd gesteund door integere mensen uit de christelijke kerken en intellectuelen. Zij predikten geweldloosheid en riepen op tot dienstweigering middels publicaties en demonstraties en werden alsmaar succesvoller. Dit tot groot ongenoegen van de heersende adellijke (w.o. de bedrijfsadel) klasse die een succesvol middel introduceerde. Bij de inmiddels en uiteraard verboden demonstraties werden de demonstranten opgepakt en in de gevangenis geworpen. Mannen werden er uitgehaald en geketend naar de loopgraven in Vlaanderen gebracht. Daar werden zij ’s nachts gekneveld aan palen en rechtop gezet voor de loopgraven. Achter hen opende de militairen in de loopgraven het vuur op de stellingen van de Duitsers, die dit vuur natuurlijk meteen beantwoordden. De doorzeefde lichamen van de zich tegen die oorlog verzettende mannen werden ’s ochtends weer weggehaald en hun namen werden toegevoegd aan de lijst van gesneuvelden op het ‘Veld van Eer’. De Pers die de namen dagelijks publiceerde onthulden daarbij, dat zij uiteindelijk gezwicht waren voor de strijd voor hun Vaderland en eervol ten onder waren gegaan. Maar was er verzet tegen dergelijke gelegaliseerde misdaden vanuit de kerken? Wezen zij op de christelijke verboden uit de 10 Stellingen? De geschiedenis heeft het weer laten zien, geen enkele of uitsluitend zeer zwakke protesten die door Overheden werd gezien als het gejank van muggen, die zij als ze te lastig werden automatisch van zich af sloegen. Zonder mededogen of inbeeldingsvermogen over de ellende die zij over anderen uitstalden.

Bij al die door de mensheid begane geweldsdelicten mag niet onvermeld blijven dat dieren al even massaal en achteloos werden en worden misbruikt en afgeslacht. Duizenden honden en duiven, die in het begin van W.O.- I als boodschappenkoeriers werden ingezet, werden volledig weggevaagd, zoal niet opgevreten door hongerende manschappen aan beide zijden van de demarcatielijn. 800.000 Paarden die als last- en trekdieren werden gebruikt ondergingen hetzelfde lot. Hoe het gaat met dieren tijdens alle verdere geweldshandelingen die tot op de dag van vandaag doorgaan, ook dat laat zich raden, want bijna niemand is daarin geïnteresseerd.

De onverschilligheid voor het leven op zich is in deze z.g. ‘moderne tijd’ al weergaloos, zo abominabel onder de maat dat films en tv.-producties met geweld als de normaalste gang van zaken presenteren en het laten zien van seks (een volledig normale en menselijke handeling) of seksuele voorlichting als taboe beschouwen.

Geweld in al zijn vormen, dus ook verbaal geweld verdient het als een taboe behandeld te worden. De vele burgeroorlogsslachtoffers en militairen die W.O.- II hebben overleefd, de vele, vele oorlogsgetroffen uit alle tot heden toe gevoerde gewapende conflicten, slachtoffers van geweldsdelicten, verkeersslachtoffers en ga zo maar door, je hoeft ze maar aan te spreken op dat wat hun is overkomen en de tranen springen in hun ogen. Vraag door en zij klappen emotioneel dicht en kunnen geen woord meer uitspreken. Kijk hen recht aan en je ziet de ondergane verschrikkingen afgespiegeld in hun ogen. Voor de rest van hun leven ernstig getraumatiseerd, zo zij al niet met een z.g. ‘mors voluntaria’ (wils dood) rondlopen en plannen hoe zij een eind aan dit bestaan en aan hun misère kunnen maken middels zelfdoding. Hoe velen zijn hun voorgegaan, slachtoffers van onmenselijke machinaties, die willens en wetens uitgevoerd worden door mensen die op welke wijze dan ook de macht in handen hebben en met dit machtsvertoon hun opgeblazen ego etaleren en zich verschuilen achter termen van landsbelang, landseer, economische belangen, religieuze belangen en meer van dit soort fraais. Ten koste van wat allemaal eigenlijk; verspilling van niet alleen energie, maar ook van menselijk vermogen. Nog maar niet te spreken over de ecologische verwoestingen die zij schaamteloos aanrichten door hun eigenbelang voorop te stellen en de gehele mensheid op een ontoelaatbare manier in de gevarenzone zetten. Dit alles maar al te vaak gesteund door een christelijke religie die zich baseert op een heilig verklaard boek met allang achterhaalde mythologieën en in de loop van zijn geschiedenis meer dan 30.000 keer is veranderd, gewijzigd, herschreven, woorden aan zijn toegevoegd of weer verwijderd. Gepaard gaand met een bijna 1650 jaar durende geestelijke onderdrukking van de spirituele vermogens van de mens door een gejurkte maffiose geestelijkheid. Een geestelijkheid die haar repressieve wreedheid altijd heeft ingezet (en nog steeds inzet) voor onderdrukkende wrede regimes, fascistische, militaire of anderszins. Foto en filmmaterialen zijn er genoeg als bewijs en de getoonde beelden spreken daarbij voor zich. Nazi Duitsland, het fascistische Italië, militaire regimes in Zuid Amerika, etc., etc.. Je ziet ze steeds weer in opgeblazen staat staan achter de onderdrukkers en bij fascistische regimes de fascistengroet brengende. Daar kunnen zijzelf als geestelijke onderdrukkers van de menselijke vrije geest het gemakkelijkst in meegaan.

De enige manier om geweld en religieus geweld in al zijn aspecten tegen te kunnen gaan, is dat de mensheid met zijn verscheidenheid van culturen en de daarmee samenhangende opvattingen op spiritueel gebied, elkaar met een diep wederzijds respect benaderen. Waarom zou de mens geen tolerantie (geen repressieve-) betonen ook al is hij het totaal oneens met een ander. Laten wij gewoon open blijven staan en blijvend met elkaar communiceren, wederzijds begrip voor elkaar op brengen. Dit wordt benadrukt door elke wereldleraar als Boeddha, Zarathustra, Christus, Ghandi, Krishnamurti en noem ze maar op, hun lessen zijn telkens weer verrassend eensluidend. De eenheid van verscheidenheid bij elkaar te ontdekken en in te leren zien, dat culturen gemakkelijk kunnen verbroederen met het gezamenlijk maken van muziek, toneel, film, allerlei andere kunstuitingen en sport. Wij zijn entiteiten, opgebouwd uit dezelfde atomen waar ons gehele Universum mee opgebouwd is, Universele Wezens met een Universele Vrije Geest, die in mededogen met elkaar (onze naasten), onze dieren (eveneens onze naasten) en onze gehele aarde (onze woning) om moeten leren gaan. De vraag aan de Christus was om de gehele Thora in één zin uitdrukking te willen geven. Het verlossende aspect ligt in zijn antwoord, n.l. “Dat wat U niet wilt dat U geschiedt, doe dat ook een ander niet”. Wat houdt ons tegen om deze eenvoudige regel ten uitvoer te brengen en van elkaar de vreugden, de levensblijheid en vooral van elkaars verdriet te leren? Wat houdt ons tegen ons niet meer te laten manipuleren en te laten bedonderen door manipulatieve machtswellustelingen die onze vrije geest onderdrukken en de mensen met het opwekken van angsten tegen elkaar uit te spelen.

Een paradijs zal onze aarde nooit worden, daar liggen leven en dood te dicht voor bijeen, maar verluchtigen kunnen wij ons bestaan wel degelijk door ons leven als een constante leerschool te beschouwen. We zouden moeten leren om de ratio met het gevoel in evenwicht te brengen, zonder het een of het ander te laten overheersen en te beseffen dat er geen goed en geen kwaad is, maar dat dit verzinsels zijn die uit onze eigen koker komen. God is, zoals de christelijke wereld ons heeft willen doen laten geloven, niet equivalent aan liefde, god is absolute neutraliteit. Sterker nog; zoals beschreven staat boek der XXIV filosofen “God is de oneindige bol, waarvan het middelpunt overal is en de omtrek nergens”.

De Franse filosoof Paul Bruckner gaf een tijdloos antwoord over de huidige opvattingen die de mens over zijn plaats op aarde heeft, n.l.:

“Er is niets tegen geluk, maar wel tegen de transformatie van dat gevoel in een soort collectief roesmiddel dat iedereen tot zich dient te nemen, of het nu om zijn chemische, spirituele, psychologische of religieuze gedaante is. Zelfs de meest complexe filosofische en wetenschappelijke stelsels zijn niet in staat gebleken het geluk van volken en individuen te garanderen. Door op te roepen om “een beschaving van vrijheid en vrede op te bouwen”, geef je eerder extra voeding aan de droom dat het vestigen van een paradijs op aarde binnen de menselijke mogelijkheid ligt. En bij déze gedachte begonnen de problemen ooit” (einde citaat). De problemen begonnen te ontstaan toen mensen deze oproep alleen voor anderen wilden laten gelden en deze niet zelf ter harte wilden nemen.

Wij hebben nog een lange, lange weg te gaan, vrees ik, die niet te overzien is op dit moment. Gegeven de vele verwoestingen die wij in ons ecosysteem hebben aangericht, zouden wij eigenlijk als de donder aan de slag moeten door onze verantwoordelijkheid tegenover ons morele Zelf in de maatschappij te nemen. We kunnen beginnen ons egobewustzijn los te koppelen van de zelfhandhaving die ten koste gaat van de omgeving (mens, milieu en dier).

Auteur .
Geplaatst door .