Wanneer zijn pijn en verdriet reden om professionele hulp te zoeken?

Pijn en verdriet zijn natuurlijke emoties die deel uitmaken van het menselijk leven en kunnen worden veroorzaakt door verschillende situaties, zoals het verlies van een dierbare, het einde van een relatie, het verlies van een baan, gezondheidsproblemen, financiële problemen enzovoort.
Het is echter belangrijk om te weten wanneer pijn en verdriet de grens overschrijden van wat als "normaal" wordt beschouwd en wanneer professionele hulp moet worden gezocht.
Hieronder staan enkele tekenen en symptomen die kunnen wijzen op de noodzaak van professionele hulp.

  • Intense en aanhoudende pijn en verdriet die niet afneemt na verloop van tijd en het dagelijks functioneren verstoort.
  • Verminderde interesse in activiteiten die vroeger plezierig waren en sociale isolatie.
  • Problemen met slapen, zoals slapeloosheid of hypersomnie (overmatige slaap).
  • Verlies van eetlust of overmatige eetlust en gewichtsveranderingen.
  • Verlies van energie, vermoeidheid en moeite met concentreren en beslissingen nemen.
  • Gevoelens van waardeloosheid, hopeloosheid, schuld en zelfverwijt.
  • Zelfmoordgedachten of -gedrag.

Als iemand deze symptomen ervaart, is het belangrijk om professionele hulp te zoeken bij een gekwalificeerde zorgverlener, zoals een psychiater, psycholoog of huisarts. Deze professionals kunnen helpen bij het stellen van een diagnose en het bieden van de juiste behandeling, die kan bestaan uit therapie, medicatie of een combinatie van beide. Het is belangrijk om te weten dat het zoeken van professionele hulp een teken van kracht is en niet van zwakte.

Boeken

Op haar negenenveertigste verliest Petra Possel haar man. Plotseling moet ze leven met zijn afwezigheid. In Vrouw in de rouw schrijft ze over haar 'rouwavonturen'. Van een zoekgeraakte trouwring in het ziekenhuis tot de lachwekkende postume administratieve rompslomp. Van het kiezen van een passende grafsteen tot de onvoorziene geldzorgen. Van een onmetelijk gemis tot de vraag wie toch die onbekende vrouwen op de begrafenis waren.
Door de snedige, pure toon waarop ze haar nieuwe leven beschrijft, maakt ze haar rouw invoelbaar.
bol.com review
Mensen die verdriet, pijn of problemen hebben, kunnen vaak moeilijk terecht bij anderen, zelfs niet bij hun naaste omgeving. Dat kan aan de omgeving liggen, maar ook aan de eigen opstelling. De auteur gaat vooral in op de vraag wanneer een gesprek of ontmoeting al dan niet het gewenste effect heeft. Wat zijn de voorwaarden en hoe kun je dit het beste aanpakken? Het boek bestaat uit vier delen: in deel 1 gaat het over helpen, luisteren, meevoelen en innerlijke, onzichtbare en goddelijke troosters. Deel 2 behandelt troost geven, vragen en ontvangen en 'slachtoffer zijn'. Deel 3 is gewijd aan troost in vaste relaties en met deel 4 eindigt het boek met praktische aanwijzingen. Het boek heeft een persoonlijke, verfrissend lichte toon. Het is geen wetenschappelijke verhandeling en evenmin een stap-voor-stap programma om mensen troost te bieden. De auteur neemt de lezer serieus en zet het vragen en geven van troost neer als een doodgewone menselijke aangelegenheid die met een beetje aandacht weer binnen ieders bereik kan komen.
Het leven is een spel van tegenstellingen dat je alleen kunt spelen als je bereid bent mee te gaan met de golfslag van winst en verlies. Gelukkig en ongelukkig zijn, het hoort bij het leven. Psycholoog René Diekstra is de aangewezen deskundige die ons daarover op een inlevende en verhelderende manier inzicht kan verschaffen.
'Vingerafdruk van verdriet' is een kostbaar geschenk voor een ander of voor jezelf. Het is een boekje dat men zou moeten geven aan iedereen die een kind, een broer of een zus, de partner, een ouder, een vriend of een droom verliest. Het is niet alleen geschreven voor hen die het zelf moeilijk hebben, maar ook voor familieleden, vrienden en collega's van wie ze steun verwachten op hun moeilijke reis naar hernieuwd leven. Het is geen boek over dood. Het is een boek over leven, over het emotionele leven van iemand die wordt geconfronteerd met het verlies van een dierbaar iemand. Het is niet bedoeld om in één keer uit te lezen, of om eenmaal te lezen en weg te leggen, maar om telkens weer ter hand te nemen.
Ouders van kinderen met een beperking worden voor uitdagingen gesteld waar de klassieke opvoedboeken niet over adviseren. Oei, er klopt iets niet... doet dit wél. Dit boek geeft ouders nuttige tips en adviezen. Hoe leer je bijvoorbeeld omgaan met het netwerk van hulpverleners om je kind heen? En hoe zorg je ervoor dat broertjes en zusjes genoeg aandacht blijven krijgen? Dit boek helpt ouders de positieve dingen aan hun kind te zien en uiteindelijk (weer) plezier te beleven aan het opvoeden.
Eigenlijk het beste boek van deze auteur over de dood, en ze schreef er vele. Het zijn korte verhaaltjes over de dood van een geliefd iemand of in ieder geval van iemand 'heel dichtbij'. Elk verhaaltje geeft een idee van de impact, die die dood heeft op die jongere. Na elk verhaaltje is er een samenvatting van de emoties, die erbij horen. Gevoelens van pijn, rouw, onzekerheid en schuld. Er worden vragen gesteld over hoe de aangesproken lezer dit heftige gebeuren ervaart. En hoe die de mensen rondom ervaart. Er zijn lege bladzijden voor de antwoorden. Er worden voorzichtige adviezen gegeven over hoe om te gaan met rouw, heel voorzichtige adviezen. En heel duidelijk komt over: elke rouw is anders; niets moet, alles mag in zo'n rouwperiode. Nooit ben je gek. Het is jouw verdriet en probeer maar. Dit boek - tussen de vele andere boeken over dit onderwerp - is een schitterend boek voor jongeren, die het meest onbegrijpelijke van het leven - de dood - moeten aanvaarden en verwerken. Vanaf ca. 13 jaar.
In hun inleiding schrijven de auteurs: 'Dit boek is ontstaan uit de enorme schreeuw die opstijgt uit het menselijk hart. Een schreeuw om hulp, leiding en helderheid over de betekenis van lijden en pijn. Iedereen leert in zijn leven vreugde en verdriet kennen, en gebrek aan inzicht in deze emoties kan ons ertoe brengen het een te verwerpen, of juist hardnekkig vast te houden aan het ander'. Dit boekje is een oproep tot zelfonderzoek aan de hand van praktische vragen of eenvoudige stellingen. Het kan helpen emotionele blokkades en negatieve gedachten op te ruimen en om te buigen naar een positieve levenshouding. Een boek dat inspireert tot zelfkennis en houden van jezelf, en van daaruit tot liefde en mededogen voor de medemens en de schepping.
Tussen de eerste publicatie van Het drama van het begaafde kind (1981) en deze bewerkt en aangevulde editie liggen jaren van ervaringen. Ervaringen van de schrijfster met haar eigen zelftherapie en met andere moderne therapeutische methode, en ook ervaringen met de levensgeschiedenissen van de lezers die haar hebben geschreven en wier aantal zij op enkele duizenden schat. In die tussentijd heeft zij onderzoek gedaan naar de kinderjaren van tal van personen, en dat leidde tot nadere precisering van eerdere inzichten, die ze in dit boek met tal van voorbeelden en documenten illustreert. De schrijfster houdt zich bezig met de gevolgen van verdringing op persoonlijk en sociaal gebied, met de oorzaken van krenkingen in de kindertijd en het voorkomen daarvan, en ten slotte met de recente, nieuwe mogelijkheden om de gevolgen van vroegere traumatiseringen op te heffen.
Wat gebeurt er in de hersenen wanneer we de mentale verschijnselen ondergaan die we gevoelens noemen? En wat is eigenlijk het nut van gevoelens, op individueel en sociaal vlak?

Damasio's stelling is dat emoties manifestaties zijn van lichamelijke reacties op gebeurtenissen binnen en buiten het lichaam. Met spannende casestudies toont hij aan dat zulke emoties automatisch gepaard gaan met gevoelens, vrolijke, verdrietige of welke aan ook. De auteur laat vervolgens zien dat deze eenheid van lichaam en geest ons in het leven houdt, en ook zorgt voor onze culturele prestaties. Waar Damasio in De vergissing van Descartes afrekende met Descartes' scheiding tussen lichaam en geest, komt hij in dit boek tot de verassende ontdekking dat Spinoza beide weer verenigde en intuïtief de belangrijke rol van emoties vermoedde in het overleven van de menselijke soort en in cultuur.

In Het hart van Boeddha's leer maakt Thich Nhat Hanh ons vertrouwd met de kernleer van het boeddhisme, en laat hij zien dat Boeddha's leerstellingen ook voor de moderne mens zinvol en toegankelijk zijn. In zorgvuldig gekozen bewoordingen maakt Hanh ons deelgenoot van de kennis der ware natuur van het lijden, en van de rol die lijden speelt in het scheppen van mededogen, liefde en vreugde (de pijlers van verlichting). Het boek werpt een verhelderend licht op het boeddhistische gedachtegoed, met zijn vier edele waarheden, het edele achtvoudig pad, de drie deuren naar bevrijding, en andere fundamentele inzichten.
De Britse schrijver C.S. Lewis (1898-1963) is behalve door de 'Narnia'-boeken bekend geworden door de originele manier waarop hij zijn (christelijke) visie op deze wereld en haar samenleving in veel boeken onder woorden bracht. Daarbij kenmerkten zijn publicaties zich altijd door een bijzonder persoonlijke aanpak vanuit zijn eigen geloofsbeleving. Ook dit boekje vertoont die trekken, maar hier nog sterker op zijn persoonlijke situatie toegespitst: het zijn dagboekfragmenten uit de tijd vlak na het overlijden van zijn vrouw. In korte notities gaf hij impressies van zijn verwerking van dat verdriet. Op deze manier is de lezer in staat het rouwproces als het ware op de voet te volgen. Lewis spaarde zichzelf daarbij niet. Maar in alles klinkt een ondertoon van gelovig vasthouden aan God. In een tijd met veel aandacht voor de zin en verwerking van het lijden is dit een heel eigen geluid, dat gehoord mag worden.
Kinderen van zieke ouders zijn soms net kleine volwassenen. Ze maken boodschappenlijstjes tijdens de les, weten precies hoe de wasmachine werkt, spreken troostende woorden aan het ziekbed en bellen de dokter als het thuis uit de hand dreigt te lopen. Zonder te klagen natuurlijk - want dat doe je niet over je ouders.

Volgens voorzichtige schattingen groeien in Nederland zeker 100.000 kinderen op met een vader of moeder die langdurig lichamelijk of psychisch ziek is. Vaak wordt het uitzonderlijke van hun situatie pas duidelijk wanneer de kinderen het huis uit gaan. Pas dan blijkt hoeveel invloed de ziekte van hun ouders heeft. Sommigen emigreren of vluchten in een vroeg huwelijk, anderen blijven hun hele leven rennen en zorgen.

Caroline van Dullemen, socioloog en dochter van een moeder met MS, sprak met volwassenen over hun jeugd met een zieke ouder en de gevolgen daarvan voor hun verdere leven. Het zijn verhalen over verdriet, eenzaamheid, schuld en schaamte. Over blijven of weggaan, kiezen voor je ouders of voor jezelf. Maar ook: over relativeren en incasseren, je kunnen inleven in anderen en over zelfstandig en weerbaar worden.
Geplaatst door .