Wanneer zijn pijn en verdriet reden om professionele hulp te zoeken?
Pijn en verdriet zijn natuurlijke emoties die deel uitmaken van het menselijk leven en kunnen worden veroorzaakt door verschillende situaties, zoals het verlies van een dierbare, het einde van een relatie, het verlies van een baan, gezondheidsproblemen, financiële problemen enzovoort.
Het is echter belangrijk om te weten wanneer pijn en verdriet de grens overschrijden van wat als "normaal" wordt beschouwd en wanneer professionele hulp moet worden gezocht.
Hieronder staan enkele tekenen en symptomen die kunnen wijzen op de noodzaak van professionele hulp.
- Intense en aanhoudende pijn en verdriet die niet afneemt na verloop van tijd en het dagelijks functioneren verstoort.
- Verminderde interesse in activiteiten die vroeger plezierig waren en sociale isolatie.
- Problemen met slapen, zoals slapeloosheid of hypersomnie (overmatige slaap).
- Verlies van eetlust of overmatige eetlust en gewichtsveranderingen.
- Verlies van energie, vermoeidheid en moeite met concentreren en beslissingen nemen.
- Gevoelens van waardeloosheid, hopeloosheid, schuld en zelfverwijt.
- Zelfmoordgedachten of -gedrag.
Als iemand deze symptomen ervaart, is het belangrijk om professionele hulp te zoeken bij een gekwalificeerde zorgverlener, zoals een psychiater, psycholoog of huisarts. Deze professionals kunnen helpen bij het stellen van een diagnose en het bieden van de juiste behandeling, die kan bestaan uit therapie, medicatie of een combinatie van beide. Het is belangrijk om te weten dat het zoeken van professionele hulp een teken van kracht is en niet van zwakte. |
Blogs |
Zie ook de blogs over het pijnlichaam. |
Boeken |
Op haar negenenveertigste verliest Petra Possel haar man. Plotseling moet ze leven met zijn afwezigheid. In Vrouw in de rouw schrijft ze over haar 'rouwavonturen'. Van een zoekgeraakte trouwring in het ziekenhuis tot de lachwekkende postume administratieve rompslomp. Van het kiezen van een passende grafsteen tot de onvoorziene geldzorgen. Van een onmetelijk gemis tot de vraag wie toch die onbekende vrouwen op de begrafenis waren.
Door de snedige, pure toon waarop ze haar nieuwe leven beschrijft, maakt ze haar rouw invoelbaar. |
|
bol.com |
review |
|
Mensen die verdriet, pijn of problemen hebben,
kunnen vaak moeilijk terecht bij anderen, zelfs niet bij hun
naaste omgeving. Dat kan aan de omgeving liggen, maar ook aan
de eigen opstelling. De auteur gaat vooral in op de vraag wanneer
een gesprek of ontmoeting al dan niet het gewenste effect heeft.
Wat zijn de voorwaarden en hoe kun je dit het beste aanpakken?
Het boek bestaat uit vier delen: in deel 1 gaat het over helpen,
luisteren, meevoelen en innerlijke, onzichtbare en goddelijke
troosters. Deel 2 behandelt troost geven, vragen en ontvangen
en 'slachtoffer zijn'. Deel 3 is gewijd aan troost in vaste
relaties en met deel 4 eindigt het boek met praktische aanwijzingen.
Het boek heeft een persoonlijke, verfrissend lichte toon. Het
is geen wetenschappelijke verhandeling en evenmin een stap-voor-stap
programma om mensen troost te bieden. De auteur neemt de lezer
serieus en zet het vragen en geven van troost neer als een doodgewone
menselijke aangelegenheid die met een beetje aandacht weer binnen
ieders bereik kan komen. |
|
|
|
Het leven is een spel van tegenstellingen dat
je alleen kunt spelen als je bereid bent mee te gaan met de
golfslag van winst en verlies. Gelukkig en ongelukkig zijn,
het hoort bij het leven. Psycholoog
René Diekstra is de aangewezen deskundige die ons
daarover op een inlevende en verhelderende manier inzicht kan
verschaffen. |
|
|
|
'Vingerafdruk van verdriet' is een kostbaar
geschenk voor een ander of voor jezelf. Het is een boekje dat
men zou moeten geven aan iedereen die een kind, een broer of
een zus, de partner, een ouder, een vriend of een droom verliest.
Het is niet alleen geschreven voor hen die het zelf moeilijk
hebben, maar ook voor familieleden, vrienden en collega's van
wie ze steun verwachten op hun moeilijke reis naar hernieuwd
leven. Het is geen boek over dood. Het is een boek over leven,
over het emotionele leven van iemand die wordt geconfronteerd
met het verlies van een dierbaar iemand. Het is niet bedoeld
om in één keer uit te lezen, of om eenmaal te
lezen en weg te leggen, maar om telkens weer ter hand te nemen. |
|
|
|
Ouders van kinderen met een beperking worden voor uitdagingen gesteld waar de klassieke opvoedboeken niet over adviseren. Oei, er klopt iets niet... doet dit wél. Dit boek geeft ouders nuttige tips en adviezen. Hoe leer je bijvoorbeeld omgaan met het netwerk van hulpverleners om je kind heen? En hoe zorg je ervoor dat broertjes en zusjes genoeg aandacht blijven krijgen? Dit boek helpt ouders de positieve dingen aan hun kind te zien en uiteindelijk (weer) plezier te beleven aan het opvoeden. |
|
|
|
Eigenlijk het beste boek van deze auteur over
de dood, en ze schreef er vele. Het zijn korte verhaaltjes over
de dood van een geliefd iemand of in ieder geval van iemand
'heel dichtbij'. Elk verhaaltje geeft een idee van de impact,
die die dood heeft op die jongere. Na elk verhaaltje is er een
samenvatting van de emoties, die erbij horen. Gevoelens van
pijn, rouw, onzekerheid en schuld. Er worden vragen gesteld
over hoe de aangesproken lezer dit heftige gebeuren ervaart.
En hoe die de mensen rondom ervaart. Er zijn lege bladzijden
voor de antwoorden. Er worden voorzichtige adviezen gegeven
over hoe om te gaan met rouw, heel voorzichtige adviezen. En
heel duidelijk komt over: elke rouw is anders; niets moet, alles
mag in zo'n rouwperiode. Nooit ben je gek. Het is jouw verdriet
en probeer maar. Dit boek - tussen de vele andere boeken over
dit onderwerp - is een schitterend boek voor jongeren, die het
meest onbegrijpelijke van het leven - de dood - moeten aanvaarden
en verwerken. Vanaf ca. 13 jaar. |
|
|
|
In hun inleiding schrijven de auteurs: 'Dit boek
is ontstaan uit de enorme schreeuw die opstijgt uit het menselijk
hart. Een schreeuw om hulp, leiding en helderheid over de betekenis
van lijden en pijn. Iedereen leert in zijn leven vreugde en
verdriet kennen, en gebrek aan inzicht in deze emoties kan ons
ertoe brengen het een te verwerpen, of juist hardnekkig vast
te houden aan het ander'. Dit boekje is een oproep tot zelfonderzoek
aan de hand van praktische vragen of eenvoudige stellingen.
Het kan helpen emotionele blokkades en negatieve gedachten op
te ruimen en om te buigen naar een positieve levenshouding.
Een boek dat inspireert tot zelfkennis en houden van jezelf,
en van daaruit tot liefde en mededogen voor de medemens en de
schepping. |
|
|
|
Tussen de eerste publicatie van Het drama van het begaafde kind (1981) en deze bewerkt
en aangevulde editie liggen jaren van ervaringen. Ervaringen
van de schrijfster met haar eigen zelftherapie en met andere
moderne therapeutische methode, en ook ervaringen met de levensgeschiedenissen
van de lezers die haar hebben geschreven en wier aantal zij
op enkele duizenden schat. In die tussentijd heeft zij onderzoek
gedaan naar de kinderjaren van tal van personen, en dat leidde
tot nadere precisering van eerdere inzichten, die ze in dit
boek met tal van voorbeelden en documenten illustreert. De schrijfster
houdt zich bezig met de gevolgen van verdringing op persoonlijk
en sociaal gebied, met de oorzaken van krenkingen in de kindertijd
en het voorkomen daarvan, en ten slotte met de recente, nieuwe
mogelijkheden om de gevolgen van vroegere traumatiseringen op
te heffen. |
|
|
|
Wat gebeurt er in de hersenen wanneer we de mentale
verschijnselen ondergaan die we gevoelens noemen? En wat is
eigenlijk het nut van gevoelens, op individueel en sociaal vlak?
Damasio's stelling is dat emoties manifestaties zijn van
lichamelijke reacties op gebeurtenissen binnen en buiten het
lichaam. Met spannende casestudies toont hij aan dat zulke
emoties automatisch gepaard gaan met gevoelens, vrolijke,
verdrietige of welke aan ook. De auteur laat vervolgens zien
dat deze eenheid van lichaam en geest ons in het leven houdt,
en ook zorgt voor onze culturele prestaties. Waar Damasio
in De vergissing van Descartes afrekende met Descartes'
scheiding tussen lichaam en geest, komt hij in dit boek tot
de verassende ontdekking dat Spinoza beide weer verenigde
en intuïtief de belangrijke rol van emoties vermoedde
in het overleven van de menselijke soort en in cultuur.
|
|
|
|
In Het hart van Boeddha's
leer maakt Thich Nhat
Hanh ons vertrouwd met de kernleer van het boeddhisme, en laat
hij zien dat Boeddha's leerstellingen ook voor de moderne mens
zinvol en toegankelijk zijn. In zorgvuldig gekozen bewoordingen
maakt Hanh ons deelgenoot van de kennis der ware natuur van
het lijden, en van de rol die lijden speelt in het scheppen
van mededogen, liefde en vreugde (de pijlers van verlichting).
Het boek werpt een verhelderend licht op het boeddhistische
gedachtegoed, met zijn vier edele waarheden, het edele achtvoudig
pad, de drie deuren naar bevrijding, en andere fundamentele
inzichten. |
|
|
|
De Britse schrijver C.S. Lewis (1898-1963) is
behalve door de 'Narnia'-boeken bekend geworden door de originele
manier waarop hij zijn (christelijke) visie op deze wereld en
haar samenleving in veel boeken onder woorden bracht. Daarbij
kenmerkten zijn publicaties zich altijd door een bijzonder persoonlijke
aanpak vanuit zijn eigen geloofsbeleving. Ook dit boekje vertoont
die trekken, maar hier nog sterker op zijn persoonlijke situatie
toegespitst: het zijn dagboekfragmenten uit de tijd vlak na
het overlijden van zijn vrouw. In korte notities gaf hij impressies
van zijn verwerking van dat verdriet. Op deze manier is de lezer
in staat het rouwproces als het ware op de voet te volgen. Lewis
spaarde zichzelf daarbij niet. Maar in alles klinkt een ondertoon
van gelovig vasthouden aan God. In een tijd met veel aandacht
voor de zin en verwerking van het lijden is dit een heel eigen
geluid, dat gehoord mag worden. |
|
|
|
Kinderen van zieke ouders zijn soms net kleine
volwassenen. Ze maken boodschappenlijstjes tijdens de les, weten
precies hoe de wasmachine werkt, spreken troostende woorden
aan het ziekbed en bellen de dokter als het thuis uit de hand
dreigt te lopen. Zonder te klagen natuurlijk - want dat doe
je niet over je ouders.
Volgens voorzichtige schattingen groeien in Nederland zeker
100.000 kinderen op met een vader of moeder die langdurig
lichamelijk of psychisch ziek is. Vaak wordt het uitzonderlijke
van hun situatie pas duidelijk wanneer de kinderen het huis
uit gaan. Pas dan blijkt hoeveel invloed de ziekte van hun
ouders heeft. Sommigen emigreren of vluchten in een vroeg
huwelijk, anderen blijven hun hele leven rennen en zorgen.
Caroline van Dullemen, socioloog en dochter van een moeder
met MS, sprak met volwassenen over hun jeugd met een zieke
ouder en de gevolgen daarvan voor hun verdere leven. Het zijn
verhalen over verdriet, eenzaamheid, schuld en schaamte. Over
blijven of weggaan, kiezen voor je ouders of voor jezelf.
Maar ook: over relativeren en incasseren, je kunnen inleven
in anderen en over zelfstandig en weerbaar worden. |
|
|
|
|