bol.com

Recensie of boekbeschrijving

Nederland hoort tot de meest welvarende, vrije en gelukkige landen. Dat constateren wetenschappelijk onderzoekers van het geluk. Maar tegelijk zijn anti-depressiva de meest geslikte medicijnen. Talloos zijn de andere therapieën, de zelfhulpboeken en de internetpagina's over depressiviteit. En deskundigen stellen dat depressie nog grotendeels onderbehandeld is. Is depressie een biologisch bepaalde ziekte die nu pas goed herkend en behandeld wordt? Praten de hulpverlening en de farmaceutische industrie ons psychische stoornissen aan? Of bracht de verzorgingsstaat mentale kleinzerigheid op grote schaal? Trudy Dehue bespreekt de geschiedenis van neerslachtigheid. Ze bestudeert de claims van de biopsychiatrie, analyseert de commercialisering van het psychiatrisch onderzoek en de inhoud van de anti-depressivareclames. Ze betoogt dat gangbare verklaringen voor de toename van depressie niet houdbaar of niet volledig zijn. De depressie-epidemie belicht het proces waarin het ideaal van de maakbare samenleving werd ingeruild voor dat van het maakbare individu. Benadrukten we voorheen omstandigheden als oorzaak van ellende, tegenwoordig gaat de aandacht naar het individuele brein. Daarbij werden we zelf verantwoordelijk voor wat ons vroeger gewoon overkwam. Want nu succes een keuze is geworden, geldt dat voor mislukking evenzeer.
Depressie is een volksziekte: een op de zes Nederlanders krijgt ermee te maken. Dit boek is bestemd voor mensen die aan depressie lijden, of het nu eenmalig of chronisch is. Maar het is ook handig voor hun vrienden, collega's en familie.
De aap op mijn rug geeft een compleet en actueel overzicht van het verschijnsel en biedt tegelijkertijd een monter soort gereedschap hoe met stemmingsstoornissen om te gaan. Het beval praktische tips, feiten, herkenbare verhalen, eye-openers en adressen.
Marian Henderson (Den Haag, 1954) lijdt al sinds haar puberteit aan terugkerende depressies. Behalve haar persoonlijke ervaringen heeft ze bij het schrijven van De aap op mijn rug haar beroepskennis gebruikt: ze werkt al meer dan dertig jaar in de gezondheidszorg, waaronder de verslavingszorg en de psychiatrie.
God is in de war, Hij denkt dat Hij Pieter is, is het tweede boek van Pieter Overduin. Hierin beschrijft hij wat er met hem gebeurd is na het verschijnen van zijn eerste boek Ik houd van mijzelf en dat is wederzijds.
Het is - opnieuw - een bijzonder interessant boek geworden. Pieter beschrijft hierin hoe hij na de publicatie van zijn eerste boek in een manie terechtkomt, zich achtereenvolgens Gandhi en God waant, om daarna weer in een depressie te belanden.
De ervaringen die zijn familieleden, vrienden en oud-collega´s in dit boek beschrijven, laten ook de andere kant zien, wat het betekent voor de directe omgeving van iemand die manisch-depressief is. Ook zij hebben levenslang.
Evenals met zijn eerste boek heeft Pieter ook nu weer kans gezien een boeiend en waardevol document te schrijven. Zeer openhartig en met veel humor.
Eén op de drie volwassenen maakt minstens eenmaal een (milde) depressie door. Depressieve en overspannen mensen zitten vaak gevangen in een negatieve spiraal. Alles lijkt hopeloos en zwaar, ze verwaarlozen zichzelf en raken steeds dieper in de put. Dit boek biedt iedereen een methode om zelf het herstel uit een milde depressie te bevorderen. Inzicht in de oorzaken van de depressie en de factoren die herstel bevorderen of juist belemmeren, blijkt een depressie en daarmee ook de behandeling te kunnen bekorten. De zelf-activeringsmethode in dit boek stimuleert de eigen kracht en vermindert de kwetsbaarheid, onder andere door aandacht te vragen voor interne en externe stressbronnen. Ook geeft de auteur suggesties met betrekking tot slaapproblemen, ontspanning en voeding. De methode zelf krijgt vorm in tien modules met opdrachten.
Dit boek biedt een vernieuwend programma van acht therapiesessies ter voorkoming van terugval bij patiënten met depressie. Het introduceert de `oosterse' aandachtsmeditatie in de reguliere `westerse' psychotherapeutische praktijk. De auteurs combineren cognitie met emotie en plaatsen aandachtgerichtheid -- mindfulness -- in een raamwerk van principes en technieken van cognitieve therapie. Klinisch-wetenschappelijk onderzoek heeeft inmiddels de effectiviteit van de methode bewezen.

Aandachtgerichte cognitieve therapie bij depressie laat zien hoe een therapeut cliënten leert een eenvoudige maar radicale verandering te bewerkstelligen in de beleving van gedachten en gevoelens die kunnen bijdragen aan een terugval in depressie. Ze beschrijven de theoretische basis van de aandachtgerichte methode, bespreken in detail gestructureerde groepssessies en bieden praktische informatie over de implementering van het programma, inclusief sessie-draaiboeken, handouts voor deelnemers, casus-voorbeelden en richtlijnen voor het opzetten van een eigen aandachtgerichte praktijk.
Diep in de hersenen zit een deel dat ons gevoel, humeur, gedrag, bloeddruk, ons immuunsysteem, kortom alles wat met ons welbevinden te maken heeft, beheerst: het emotionele brein. Door controle te krijgen over dit deel van de hersenen, is het mogelijk om stoornissen die voortkomen uit stress, angsten of depressie zelf te genezen.
Dit boek wil mensen helpen een depressie te voorkomen. Daartoe wordt beschreven wat een depressie is, hoe men er in de loop van de tijd tegenaan keek en hoe het in verschillende levensfasen tot uiting komt. Er is een test ingevoegd om te bepalen in hoeverre je depressieve neigingen hebt. Er worden methoden beschreven om depressieve gevoelens tegen te gaan en behandelingen die hulpverleners bieden, zijn beschreven. Er zijn drie 'brieven' aan de auteur opgenomen. De situaties die hierin beschreven zijn, zijn extreem en liggen er erg dik bovenop. Het boek gaat niet zozeer in op wat iemand met een depressie doormaakt, het gaat om het verminderen van de depressieve gevoelens. Voor mensen die echt een depressie hebben of hier dicht tegenaan zitten, kunnen de aangeboden methoden wat simplistisch overkomen. In het boek wisselt de doelgroep een paar keer tussen mensen die echt depressief zijn en mensen die gevoelig zijn voor depressieve emoties. Het is echter alleen voor de laatste doelgroep echt geschikt.